Drugim – po pierwotnej puszczy –  cennym i atrakcyjnym wyróżnikiem obszaru jest system wodny Kanału Augustowskiego i połączonych z nim rzek Rospuda – Netta i Czarna Hańcza. Kanał Augustowski to najcenniejszy zabytek budownictwa wodnego w Polsce i Białorusi. Kanał został zbudowany w latach 1824-1839 jako szlak transportu wodnego dla eksportu lokalnych produktów rolnych na rynki Europy Zachodniej, ale praktycznie nie był wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem ze względu na zmiany warunków ekonomicznych i rozwój transportu kolejowego

Obiekty hydrotechniczne składające się na zespół Kanału Augustowskiego powstawały zgodnie ze ścisłymi wymogami ówczesnej kultury technicznej, która sytuowała go w kręgu osiągnięć cywilizacji technicznej pierwszej połowy XIX wieku; są to: śluzy, jazy (upusty) i przekopy.

W 1968 roku  Kanał Augustowski  został wpisany do rejestru zabytków na odcinku od Augustowa do granicy ze Związkiem Radziecki  wraz ze wszystkimi budowlami  oraz strefą krajobrazu chronionego. W 1979 roku Wojewódzki Konserwator Zabytków w Suwałkach rozszerzył zapis ochrony na cały polski odcinek kanału.

W 2003 roku Kanał Augustowski został wpisany na Państwową Listę Dziedzictwa Historycznego i Kulturalnego Białorusi. Od tego czasu kanał jest postrzegany nie tylko jako zabytek historyczny i kulturalny, ale także jako obiecujący cel podróży turystycznych. W październiku 2014 roku strona białoruska wpisała Kanał Augustowski na wstępną listę światowego dziedzictwa UNESCO jako unikalną XIX-wieczną budowlę hydrotechniczną

Na obszarach przylegających do Kanału znajduje się wiele atrakcji turystycznych. W otaczających go lasach znajdują się malownicze jeziora. A na południe od Kanału dominują zabytki historyczne i kulturalne.